مردم ندائو یکی از منحصربه‌فردترین گروه‌های قومی در زیمبابوه با تاریخ پیچیده‌ای هستند که اغلب در تاریخ مردمان دیگر به اشتباه تعبیر می‌شود و یا تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد. زبان ندائو (Ndau) منحصر به فرد، غنی و عجیب و غریب است. سیاستمدار برجسته، روحانی و نویسنده اولین رمان "قیام ندبله"، کشیش Ndabaningi Sithole ازقوم ندائو بود. ندائو یک گروه قومی است که در مناطق جنوب شرقی زیمبابوه در مناطق چیپینگه و چیمانیمانی ساکن هستند و بومی آنجا هستند. آنها همچنین در بخش هایی از بیکیتا، در دره زامبزی، در مرکز موزامبیک تا ساحل و در مرکز مالاوی یافت می شوند.

گزاره های مختلفی در مورد معنای کلمه «ندائو» وجود دارد. برخی می گویند این نشأت گرفته از "سلام سنتی" مردم ندائو است. در احوالپرسی و سایر محیط های اجتماعی برخی دیگر می گویند در زبان ندائو به معنای "سرزمین، مکان یا کشور" است. با این حال، برخی معتقدند که این نام به معنای "کسانی که به دنبال مکانی هستند" می باشد. برخی از مورخان فراتر رفته اند و می­گویند این احتمال وجود دارد که ندائوهای باستان یکی از اولین قبایل اجدادی "نگونی ها" باشند. آخرین نظر این است که مردم ندائو از نوادگان جنگجویان موزامبیک باستانی هستند که با مردم محلی ازدواج کردند. گفته می شود که این جنگجویان در تجارت با قوم سن و عرب شرکت داشتند. برخی از مردم می گویند که قوم ندائو به شیر(حیوان) به عنوان توتم خود احترام می گذارد، بنابراین ندائو به معنای شیر است. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد در قدیم مردم ندائو در اولین تجارت با اعراب در ماپونگوبوه ملاقات کردند. اعتقاد بر این است که زبان و فرهنگ ندائو تحت تأثیر زندگی آنها در کنار مردم شونا به ویژه مانیکا قرار گرفته است. به دلیل فتوحات نگونی ها در دهه 1820، بسیاری از اجداد ندائو با اجداد نگونی ترکیب شدند. این امر در غنای کلمات نگونی در زبان ندائو و نام و نام خانوادگی های نگونی ها، مشهود است.

https://www.sundaynews.co.zw/the-history-of-the-ndau-people/؟